بازهم یک شکوفه می شکفد
جلوه ازهرکنارمی آید
بعد یک مرگ درکشاکش باغ
زندگانی به بارمی آید

عرق سرد می چکد ازبرف
برجبین چروک خورده ی کوه
می تپد قلب رود با تب وتاب
دشت ازخیل نسترن انبوه

چشمه ها صاف آسمان روشن
تن خورشید گرم وبخشنده
خاک ازشوق زندگی سرشار
برلب سرخ لاله ها خنده

درچنین روزهای جوشش گل
زندگی را بیا بهاره کنیم
با سرانگشت مهربانیمان
دوستی را به هم اشاره کنیم

نوشته شده در دوشنبه 90/1/8ساعت 4:48 عصر توسط هدیه نظرات ( ) |