توی اینترنت مشغول جستجو درباره آخرین اخبار حجاج هستم که خبر پربازدید دیگری توجهم را جلب می‌کند. با خبر می‌شوم یکی از هنرمندان کشور، هنرنمایی را به اوج رسانده و روز عید غدیر در برنامه‌ زنده‌ی تلویزیونی، گوهرافشانی کرده است! هنرمند مشهور که همه او را با بازی‌های متفاوتش می‌شناسند با تعریف خاطره‌ای از سفر حج، کلمات زننده‌ای را که در جواب یک سعودی گفته بوده، جلوی دوربین بیان کرده و هارهار زده زیر خنده!

در شوک این خبر، نگاهم به نظرات مخاطبین می‌افتد که حدود 200 عدد است. همه‌شان را می‌خوانم و بیشتر از قبل، انگشت به دهان می‌مانم. از عده‌ی معدودی که این عمل را ناشایست و مغایر با فرهنگ و تمدن و ادب ایرانی خوانده‌اند و سیل زیاد مخاطبینی که با کلماتی چون: خخخخخخخخ، بشین سر جات بابا! خوب کاری کرده استاد! دلمون خنک شد! و دست مریضا(عوض دست مریزاد!) گروه اول را نواخته‌اند!

دست به کار می‌شوم و برخلاف عادت معمولم، نظری می‌نویسم. می‌نویسم این استقبال از بددهنی یک هنرمند مقابل دوربین، از خود فاجعه، فجیع‌تر است. می‌نویسم متاسفم برای هنرپیشه‌ای که خود را با این حرف‌ها به حضیض ذلت کشانده. و متاسفم برای خودم که روزی دیالوگ‌های او را از حفظ داشتم. پیام می‌آید که نظرم ثبت شده و ساعاتی بعد به نمایش گذاشته می‌شود. فردایش سراغ خبر می‌روم. نظر من نیست. روز بعد و روزهای بعد هم همینطور. هنوز تشویق‌ها و دست مریضاهای! جدید ادامه دارد ولی نظر من هرگز به نمایش گذاشته نمی‌شود!

نوشته شده در دوشنبه 94/7/20ساعت 1:1 عصر توسط هدیه نظرات ( ) |