سفارش تبلیغ
صبا ویژن











زندگی رسم خوشایندیست

بعضی شنیده ها حاکیه که میگن وبلاگ من زیادی غمگینه! شما اینطور فکر می کنین؟ حالا که اینطوره منم یکی از نمایشهای رادیویی دکتر علیک سلام رو توی این پست می ذارم  وتقدیم میکنم به همه ی دوستای خوبم! این نمایش همین امشب از رادیو خراسان رضوی برنامه ی اکسیر پخش شد! البته شنیدنش یه چیز دیگه ست ولی ما بضاعتمون در حد همین متن مکتوبه. امیدوارم همیشه شاد و خندون باشین. راستی یه چیزی! سوژه های طنز پزشکی شما رو با کمال میل می پذیریم! ضمنا نظر واسه نمایشنامه یادتون نره. ممنونم!

صدای گرومب....کمال: یا خدا! این دیگه چی بود؟ نکنه زلزله اومده؟{مکث} مثل اینکه تموم شد. بهتره تا سر و کله‌ی مریضا پیدا نشده، آقا کمال روپوش دُکی جون رو بپوشه و بشینه پشت میز. آهان! حالا شد! ای جاااان! خوردن چایی چه می‌چسبه اینجا!بیخود نیست دُکی کلک، هرروز راه به راه زنگ می‌زنه آبدارخونه و از کمال کتریِ بینوا چای طلب می‌کنه!                                                                                                                                                                                                                                  مرد (خوشحال): دکتر جونم سلام! من برگشتم!                                                                                                                                                     

کمال: سلام از بنده‌ست. چرا لباسات اینطور پاره‌پوره شده بنده‌ی خدا؟ کتک‌کاری کردی؟                                                                                                          

مرد (خنده): کتک‌کاری که نه! ولی نیست مسیر، یه خورده صعب‌العبوره، اینجوری شدم!                                                                                                    

کمال: صعب‌العبور؟ نکنه سر راه، قله‌ی کلیمانجارو رو فتح کردی؟

                                                                                                                                                                                        مرد:می‌گم دکترجون! ماشاالله هزار ماشالله چقدر از دفعه‌ی پیش که اومدم اینجا فرق کردی! هم شکل و قیافه‌ت هم خوشمزگیهات! اصلا واسه همین مرامته که امروز با اینهمه سختیِ راه، اومدم بهت بگم: دکی جون متشکرم...دکی جون متشکرم!                                                                                                                                                                                                                                    کمال: تشکر لازم نیست! بنده وظیفه‌م رو انجام دادم! حالا مگه چیکار کردم برات؟                                                                                                                    

مرد بیمار: با این تجویز جادوییت، واسه همیشه با کمردرد و پادرد بای‌بای کردم! یادته با چه حال داغونی اومدم مطب؟عکسمو که دیدی گفتی از پله بالا پایین رفتن واست سمه!منم از اونروزهمه‌جا از ناودون واردمیشم واز پنجره خارج!به جون خودت دکتر! انگاری یک بچه‌ی ده ساله‌ام! نمی‌دونی چه حس جالبیه! این چیه بهم می‌دی؟ کارت صدآفرینه؟                                                                                                                                                                                                          

کمال: نه! این، آدرس مطب یه دکتر مهربون دیگه‌ست که وقتی از اینجا رفتی، بد نیست بهش یه سر بزنی! اگه پسر خوبی باشی کارت صدآفرین که هیچی! شاید بهت کارت افتخارهم بده!

مرد: آخ جون! حالا فکر می‌کنی لازمه پیشش برم؟                                                                                                                                                           

کمال: صد و بیست درصد!                                                                                                                                                                                      

مرد: باشه دکتر جون.هرچی تو بگی. پس بیزحمت راه خروج یعنی پنجره روهم نشونم بده!آااخ! دیدی چی شد؟ پول ویزیتو یادم رفت بدم!                                                                                                                                                                                                               

کمال: لازم نیست داداش! پول، پیشت باشه. حتمی تو مطب اون دکتر مهربونه لازمت می‌شه! (زیر لب): چون احتمالا حالاحالاها دوادرمونت پیش دکتر روانشناس طول بکشه! بلللله!                                                                                                                                                                                                      

مرد: پس کاری نداری دکتر؟ ما رفتیم. بای‌بای!                                                                                                                                                           صدای گرومب گرومب

 

                               


نوشته شده در سه شنبه 92/4/25ساعت 1:9 صبح توسط هدیه نظرات ( ) |


 Design By : Pichak