سلام عزيزم چطوري وبلاگ قشنگي داري لطفا به وبلاگ من هم سر بزن ومن را خوشحال كن هديه جان

اين عالي بود ...يک روايت ساده و زيبا از اتفاقي که اغلب ما بي تفاوت ار کنارش ميگذريم...مرسي دايي..موفق باشي..!

راستي جريان خاك اندازود گربه چي بوده؟نكنه ازشيطنتهاي ريحانه بوده

چه نازچه دل مهربوني داري من ازگربه ميترسم واز تموم حيووناولي ازازارشون ناراحت ميشم.يه بارسالهاپيش يه پسره توكوچه جلوي من يه كبوترو گرفته بودتودستش وبا بي رحمي سرشوكندباوركن هنوزيادش كه ميفتم فكرش اذيتم ميكنه

سلام...وبلاگ قشنگي داري...ممنون که به من سرزدي

سلام...زيبا بود اين داستان...موفق باشيد

سلام.خوب بود.موفق باشيد. اتماس دعا.

تو خونه قبليمون که يه حياط بزرگ داشت, محل عبور و مرور و زاد و ولد گربه ها بود...با اينکه از گربه مي ترسم ولي هيچوقت اذيتشون نمي کنم. يادمه يه گربه گوشه حياط 5 , 6 تا بچه به دنيا آورد... داداشم براشون شير و غذا مي برد تا کم کم بزرگ شدن و رفتن پي زندگيشون...تازه جالبه که من و خواهرام همه مون از گربه مي ترسيم! ولي واقعا کاري به کارش نداشتيم...پارادوکس جالبي بود!

حسين هم هر وقت وسط خيابون يا کوچه گربه مي بينه مي پره وسط تا زير ماشين نره. دو دفعه نزديک بود خودش بره زير ماشين. با خوندن اين مطلبت ياد يک خاطره ي قديمي افتادم: خاک انداز و دم گربه هر وقت اين حيوون ها رو مي بينم احساس مي کنم به جامعه ي گربه ها مديونم...

ايشالا همه احترام بذارن به حيوانات...

عزيزم متاسفم واقعا ...
اما بنده وقتي نوشته هاتو ميخونم عاشق نوع نوشتارت ميشم ... واقعا دوسش دارم ....
فداي تو