بالاخره تمومش کردم. نمایشنامه ی رادیوییم رو میگم. امیدوارم تونسته باشم با نوشتنش ادای دینی به همه ی شهدا، جانبازها و قربانیهای حملات شیمیایی کرده باشم. تو این مدت، خیلی تحقیق کردم و مصاحبه با قربانیان حمله ی شیمیایی سردشت رو خوندم. وای که چقدر براشون غصه خوردم. چه فجایعی، چه عکسهایی، خدا کنه نمایشم مورد قبول همه قرار بگیره. خصوصا توسط شورای ارزیابی نمایش. آخه بخاطرش زحمت زیادی کشیدم. حتی واسه جزئیات کوچکیش مثل اسامی آدمها و اسم خیابونها! کلا اخلاقم همینه. توی تمام قصه هام باید تمام اطلاعات جزئی مستند و واقعی باشه. بله! ما اینیم دیگه! اگه ایشالله قبول شه و ساخته شه زمان پخشش رو خبر میدم تا اگه دلتون خواست گوش کنین.

نوشته شده در چهارشنبه 92/2/18ساعت 9:20 عصر توسط هدیه نظرات ( ) |